Michał Bajor - FORUM

Marlena

Choć z wykształcenia jest aktorem, wciąż częściej można spotkać go na estradzie, niż przed kamerą. Nam opowiada, jak czuje się jako 54-latek i czego w życiu żałuje najbardziej.

Co uważa Pan za zalety życia w pojedynkę, a co za jego wady?
Michał Bajor: - Wad takiego życia jest zdecydowanie więcej i każdy żyjący w pojedynkę człowiek w miarę upływu czasu to dostrzeże. A zalety są bardzo indywidualne. Od decydowania o sobie, po spełnianie marzeń innych ludzi. Ale ogólnie rzecz biorąc, to jest egoistyczne życie. I gdybym miał jeszcze raz się urodzić i wybrać, to jednak chciałbym to zmienić i mieć swój dom z rodziną.

Stwierdził pan kiedyś, że jest utracjuszem. W czym się to przejawia?
- Choćby w tym, że gdybym był oszczędny, miałbym trzy domy, trzy mieszkania i dwa samochody. Tylko po co? Trumna nie ma kieszeni.

Po co panu dom w Bieszczadach, w którym pan nie bywa?
- No właśnie! Bywam tam na tyle rzadko, że postanowiłem ten dom w Bieszczadach w końcu sprzedać. Ale na razie mi się to nie udało. Dom wciąż czeka na kupca.

Często i z czułością mówi pan o swoich rodzicach. Czego pana nauczyli?
- Rodzicom jestem wdzięczny za wszystko. Dosłownie! Mama - to uśmiech, ciepło i ciekawość świata. Podróżniczka. Ja też mogę podróżować bez końca, zabierając po drodze swoich bliskich. Mój tato z kolei, to artysta, człowiek na luzie, istna przeciwwaga mamy - pedagoga. Ale to dobrze, bo te dwie skrajności świetnie się połączyły. Ja i mój brat zostaliśmy dobrze wychowani.

Zawsze umiał pan tak doceniać bliskich?
- Tak. Wyniosłem tę cechę z domu. Miałem to od zawsze, jak sięgam pamięcią. Rodzice śledzą nasze dokonania, ale nie są bezkrytyczni. Zauważają wszelkie próby, zmiany, realizacje i problemy z tym związane. To wspaniałe, że wciąż są i tak dobrze się mają.

Kiedyś powiedział pan, że nie czuje upływu czasu...
- Oj, coraz częściej czuję upływ czasu. Szczególnie, gdy włączam telewizor i nie za bardzo rozumiem, po co ten wyścig i pogoń za czymś, o czym nikt za parę chwil nie będzie pamiętał. Owszem, zostaje jeszcze kasa. Ale co dalej?!

Czyli swojego życia nie zamieniłby pan z nikim?
- Nie, nawet za milion! Wolę kosztować życie mniejszą łyżeczką, bo chochlą można się udławić. To moja zasada. Jestem niezależny. A czas niech sobie płynie, byle z klasą i wśród bliskich, także mojej publiczności, którą mam najgenialniejszą!

Rozmawiał: P. Grząbka

Barbara

Dopiero teraz przeczytałam na forum ten wywiad, chociaż już gdzieś mignęły mi jego fragmenty. Pięknie mówi pan Michał, widać wrażliwą i ciepłą osobę.

Zuzanna Urban · Wysłany: Nie 10:07, 24 Mar 2013 Temat postu:

Dzisiaj dopiero zarejestrowałam się na forum i jestem pod ogromym wrażeniem. Panie Michale jest Pan człowiekiem wielkiego serca, wybrał Pan swoją drogę właściwie lecz w samotności jest trudno. Życzę powodzenia i do usłyszenia jesienią na trasie koncertowej w Rybniku Wesoly

Barbara · Wysłany: Nie 22:49, 24 Mar 2013 Temat postu:

Zuzanno! Witamy na forum i życzymy samych dobrych i ciepłych wrażeń Mruga