Michał Bajor - FORUM

Mab

A mi sie podoba Opowieść z BAJORa

monia81

Mab mnie też ta wersja pasuje do tej naszej zlepianki.

monia81

Moi mili w sobotę od rana biorę się za drukowanie tekstu zabawy.
Ponieważ, jest to Nasza zbiorowa praca chcę uzgodnić z Wami jaki nadać jej tytuł.
Zlepiankę Naszą Michał otrzyma w niedzielę po pierwszym spektaklu (tym na 16:00).
Mam pytanie do tych,którzy będą w Buffo - czy nie myślicie,że miło by było gdybyśmy razem podeszli do Michała i w imieniu wszystkich forumowiczów-BAJORowiczów przekazali tę Naszą twórczość Mruga

?
Może spotkamy się na końcu kolejki po autograf (inne propozycje)?
Przy okazji możemy zrobić sobie z Michałem wspólne foto i wrzucimy je na forum Wesoly

A może między spektaklami znajdzie się również czas na wspólne(ale to już pewnie bez Michała Smutny

)wypicie kawy?Byłoby to uwieńczenie Naszego spotkania w realnym świecie. Co Wy na to?

Vivien

Łeehee... :cry: Ja też bym chciała. A nie będzie mnie na koncercie w Buffo, niestety. Smutny

Ale musicie mi obiecać, Kochani, że pozdrowicie ode mnie Michała. Mruga

Np. tak "Panie Michale, my tu z forum... Aha, mamy też dla Pana specjalne pozdrowienia od Vivien z Łodzi". Wesoly

A ja po koncercie w Łodzi spytam, czy przekazano mu te pozdrowienia w Buffo. Mruga

Taa, tylko że jak koncert w Łodzi w marcu będzie...? Smutny

Taka jestem ciekawa reakcji Michała na te zlepianki nasze. Wesoly

Ja trzymam się tytułu "Bajorzenie jak marzenie".

Mab

Byli dwie porpozycje, które do tej pory wywłały największy odźwięk, to

Bajorzenie jak marzenie
Opowieśc z Bajora

Może rozstrzygniemy między tymi dwoma, ktora wybrać.
Na razie jest remis. Viwien i Julia są za pierwszym,
a Monia i ja za drugim.

Czekamy na opinie reszty

I jeszcze jedno: czy mam na stronie tytułowej wypisac autorów?

tylkojulia

Ja będę na koncercie na 19... ale BARDZO CHCĘ się spotkać z "tymi z 16 Wesoly

"
Wypisanie autorow obowiązkowe, przecież nie wręcza się anonimów Mruga

Vivien Ty się może jeszcze zastanów... w razie czego mamy miejsce w samochodzie Wesoly

Mab

Nie mógł złapać tchu. Zdążył westchnąć i zapłakać.
Po co łzy? Otrzyj łzę, by w nią wpleść życia treść. Teraz może być już tylko lepiej: przy żyłach ostry nóż… Kim byś nie był, mogę wściec się i utytłać, paść na mordę, bylem wytrwał na śmiech i żal, na strach i ból. Mam przecież gwiazdy na niebie, czapkę z daszkiem, jakieś błyskotki i co jeszcze nie wiem. Pewnie czyjś ciepły gest na kolejne dni, milcząc wciąż, chcę na moment po prostu zapomnieć twój cień na ścianie, twój kpiący wzrok, kiedy mówiłem: „Zygu, zygu, zyg… lalalalalala i dalej. Ale tych "Ale" wobec paru pytań, znikąd wpada strach i drwi. Ale jedno ci wyznam, kochanie moje, Kochanie: Chcesz bym śpiewał Ci flamenco?
W naszym domu, tym z ogrodem będą ci kwiaty się tulić do rąk.
Udawać wolę Greka, wtedy latem i dawniej. Czekam na twoje SMS-y.
Ja wciąż będę tu, chce być z Tobą tylko sobą, Kto uzdrowić może ją? Odjęła mi człowieczą mowę.
Już nie mów nic. Milczenie - stukamiennym murem, śmieszny nieodparcie. Jeszcze nie jestem przegrany, ciągle jedyny, zawsze kochany…
Mała farsa z kupletami… Nigdy nie zgodzę się na to, by na wiele długich lat zachłysnąć się śniegiem i zostać Norwegiem.
W przedpokoju, w półmroku komórki ekran blaskiem lśni. Znów mądrzy się pijany Anioł Stróż, zamigoce we szkle. Dwie dłonie obijano na twardych podestach. Taka jest wieczna rzeczy kolej, byś zdążył westchnąć i zapłakać. Kiedyś w końcu będziesz sam, nieodwołalnie sam, sam wobec paru pytań o cel i sens. To od początku szans nie miało. Tak się skończył mój trans, a dziś żal mi tych szans, które, prędzej czy później zapominam. Czy to się stanie właśnie dziś? Jutro ciekawi mnie ogromnie, a za mną bezmyślnie podeptane kwiaty. Kwiat podeptany podnieść najczulej. Lecz to nie wystarczy wcale, a uśmiechu cień rankiem powraca smutny kryjąc wstyd. Taka jest wieczna rzeczy kolej: przetrwać dziś, aby trwać przez wiele dni.
Nie chcę więcej. Nie zgadzam się. Gdzieś pogubiłem, co jest ważne a co nie, zmęczona próbą bycia sobą, między barkiem a szwedzkim bufetem, z ramionami, co dźwigają: trochę plew, trochę ziarna, ballady ćwierć, ballady pół.
Przychodzi coś jak sen. Jeszcze jeden krok, mała wieczność. Daj mi jeszcze odpocząć na ziemi. Wciąż warto śnić niepraktyczne sny: pereł deszczu sznur. A każda kropla z warg do warg pierwszym gestem tanga jest. Z nich ułożę baśń, zawirujmy jeszcze raz.
Pragnął znów przypomnieć sobie podarte listy z nadziejami w czas wiosennych burz, by zostało coś z tego na lato w ogrodzie czarnych róż. Stanę się Hiszpanem, zagrzewa do walki. Wypiłem tuzin czerwonych win.
Uleczę cię z szaleństwa.
Twoje SMS-y, lek na moje stresy, gdy twarzy brak w czynach i słowach. Wymykasz się i sama tańczyć chcesz. Daj poprowadzić mi nocy szept, tylko siebie usłyszysz w ciszy. Zaduma nasza i udręka, zaś wdzięczny blask płynie wciąż z daleka - inna rzeka, by czas jaskrawy dognać i przegonić. Nieraz głową mur popieszczę w świecie ze ścian. Chcę być z Tobą. Ten ostatni raz, ten ostatni raz spróbujemy, a ja na podłogę padam i ten popiół na dywanie, gdy w piersi bije głupie serce pękające, wybladłym wzrokiem swym widzę Twoje oczy we łzach. Twój cień objął Cię chłodem szarym w białych zim białych wierszach. Na śmiech i żal mam Twój uśmiech, co nie kłamie. Nie ma prawd, nie ma kłamstw, teraz może już być tylko lepiej, ta minuta trwać może 100 lat.
Ktoś odpadł już, zmęczony zbyt. Zdążył westchnąć i zapłakać: „Po co Ci te flamenco?”
Lepiej byłoby stąd uciec jak najdalej.
I znów mrok, mała wieczność w ciemnej ścianie ogromnego miasta. Ludzie jak miliard wysp, samotnych do cna, nie maja złudzeń już, a w twym spojrzeniu jakby zatrzymał się czas.
Byłem zły. Znów będę bił się i kochał, gdy na piach krwawe ścierwo się ściele. Tato, już wiem. Nigdy więcej nie będę. Nie pij nie krzycz nie bij, kot już dawno zdechł. Więc gdybyś mógł odpalić coś tato. Człowiek truje się i śmieje, chociaż tak trudno to znieść. I Ty i ja potrafimy z tym żyć, dopóki wierzysz we mnie miła. Znajdziemy lekki sposób na czyny niechciane i nieprzemyślane. Na głupie żarty losu, które Bóg wyprawił nam. Na balach i bankietach małych świństw gonitwa: mam już dwa, mam już trzy!

Mab

Projekty strony tytułowej (jeden tytuł, dwie wersje)

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

I z drugim tytułem

[link widoczny dla zalogowanych]

tylkojulia

Brawo Mab!
Ja głosuję na drugi projekt Wesoly

Vivien

monia81

A moze pójdziemy na kompromis i nadamy zabawie tytuł:
BAJORzenie jak marzenie - czyli Opowieść z BAJORa
Może być?

Jeśli chodzi zaś o autorstwo, czy nie lepiej napisać:
Forumowicze z www.bajor.fora.pl
I w ten oto sposób jeśli Michał będzie chciał nas odwiedzić to to już będzie wiedział gdzie Wesoly

Vivien

Może być.

Mnie się podoba. Wesoly

tylkojulia

Vivien

monia81